Onderstaande is een reactie op het stuk van Frits hieronder. De onderwerpen die Frits aansnijdt, zou ik - keer op keer - anders aansnijden. Alleen daarom al is het goed dat Frits zijn stukken schrijft en opstuurt. Dank Frits!
Dylan en politiek is een fabeltje van de krantenjongens & de tijdschriftvullers. Dylan 'doet' niet aan politiek. Heeft hij ook nooit gedaan.
Blowin' in the wind is niet politiek.
Masters of war is niet politiek.
The Times they are a-changin' is niet politiek.
Union sundown is niet politiek.
I feel a change coming on is niet politiek.
Maar politiek verkoopt en Albert Grossman, Dylan's manager van weleer, wist dat. En de krantenjongens hebben het braaf overgenomen.
Dylan heeft geschreven over wat hem bezig hield als mens. Ik geloof niet dat Dylan ook maar één song heeft geschreven om een politieke boodschap bij zijn luisteraars erin te rammen. Dat luisteraars wel de politiek halen uit een groot aantal door Dylan geschreven nummers, is andere koek [waar ooit nog over geschreven moet worden].
Luister nog eens naar The lonesome death of Hattie Carroll, nergens is uit de tekst op te maken dat Hattie Carroll zwart is en William Zan(t)zinger blank. Niet eens zozeer de moord op Hattie Carroll wordt in de song veroordeeld, als wel de straf die Zan(t)zinger opgelegd krijgt. De song handelt over onrecht, niet over politiek.
Dylan heeft geen politieke songs geschreven. Een politieke song is iets in de trant van
Stem op Pietje Puk
Voor ieders geluk!
Nergens in Dylan's verzamelde songteksten geeft Dylan stemadvies.
[Natuurlijk is bovenstaande bedoelt om olie op het vuur te gooien. Ook iets te melden over Dylan en politiek? Stuur het naar tom_dylan@hotmail.com]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten