Dylan kort #544 - aanvullingen

De foto links is gemaakt vlak voor of na Dylans optreden tijdens Saterday night live in 1979. De man links vraag Dylan om een handtekening. Er wordt beweerd dat deze man de latere moordenaar van John Lennon is. [Met dank aan Arie!]
In de nieuwe Mojo (november) staat niet alleen een recensie van The Bootleg series vol. 9, maar bij dit blad - en dat maakt dit blad des te interessanter - zit een cd met daarop het nummer Downtown blues door Geoff Muldaur. Dat lijkt niks bijzonders, ware het niet dat op dit nummer een zekere Bob Landy piano speelt. Gooi de letters van die achternaam eens in een andere volgorde (begin maar met de D) en je vindt de echte naam van de pianist.
Downtown blues verscheen voor het eerst in 1964 op het album The Blues project. [met dank aan Arie voor de tip]
De 2010 marketing van Bob Dylan - Like a rolling stone, door Rob.
Solomon Burke is vanochtend overleden. In 2002 kwam van hem het album Don't give up on me uit met daarop een (goede) coverversie van Dylans Stepchild.
Van Mark ontving ik de tip dat het de moeite waard is om te surfen naar www.dylanradio.com (zie ook de link in de kolom rechts). Op dit radiostation is 24 uur per dag Dylan te horen. Zeker de moeite waard.
De eerste aankondigingen voor The Mammoth book of Bob Dylan, hier en hier. [met dank aan Yvon]
Bovenstaande links, tips en foto heb ik allemaal ontvangen via de e-mail, van vier heren en een dame. Waarvoor dank! Heren en dame, ik buig voor u!

Het is zondagavond, het weekend ligt op z'n gat. De komende week moet ik de portemonnee trekken, maar met genoegen. Op vrijdag (als het meezit, anders zaterdag) natuurlijk de release van The Bootleg series vol. 9, The Original mono recordings en The Best of the original mono recordings & natuurlijk de 'gratis' Brandeis-cd. (gratis tussen aanhalingstekens omdat hier en daar wat euro's - tot 20 euro bij amazon.de! - bij de oorspronkelijke prijs wordt opgegooid indien de koper een Brandeis-cd wenst...)
En natuurlijk de nieuwe Mojo, waarna ik morgen op jacht ga. O ja, de nieuwe Record collector. Later in de maand het boek van Greil Marcus. Dan zijn er nog die twee andere verzamel-cd's, maar die komen later wel.
Het is zondagavond, ik kruip zo in een stoel met de iPod op de oren - New morning doet het altijd goed op zondagavond, of toch maar Street legal, waar ik twee dagen geleden naar luisterde en overvallen werd door de constatering dat dit album toch beter klinkt dan ik mij herinnerde - de iPod op de oren dus & een boek op schoot. Welk boek? Blood on the tracks van Tom Grasty. Dit boek kwam in 2007 uit. Vlak nadat het uitkwam, heb ik het bij de lokale boekenboer proberen te bestellen, zonder succes. Later nog wel eens geprobeerd, maar het mocht niet lukken. Ik was het boek eigenlijk al weer vergeten, tot ik het een week of zo geleden weer tegenkwam, dit keer lukte het bestellen wel.
Blood on the tracks is - tsja, wat is het. In ieder geval geen boek over het gelijknamige album. Blood on the tracks is een detective. In dit boek wordt de muzikant Bob Dorian dood aangetroffen, hij is vermoord. Dorians manager, Jack Frost en ene Mister Johns gaan op zoek naar de moordenaar. Het verhaal speelt zich af in Elysian Row. Enfin, om een lang verhaal kort te houden, dit boek staat bol, nee puilt uit van de verwijzingen naar Dylan en Dylans werk. Een detective voor de Dylan-liefhebber. Op iedere bladzijde zijn wel drie, vier verwijzingen naar Dylans leven en werk te vinden.
O ja, de vermoorde Bob Dorian is natuurlijk Bob Dylan, maar dat lijkt mij vrij duidelijk.

Terwijl ik dit schrijf, zit 'mevrouw Tom' te kijken naar NCIS. , roept ze, dat is Dylan. Ik ben net te laat om het zelf te horen, maar volgens 'mevrouw Tom' is het Things have changed.
Ik herinner mij vaag een aflevering van Jake & the fatman waarin een poster van Dylan aan de muur hing, en, o ja, een aflevering van Goede tijden, slechte tijden waarin één van de actrices een t-shirt met Dylan erop droeg. Ik moet toch wat meer tv kijken.

Het meest absurde was overigens een aflevering van Sesamstraat waarin een Sesamstraat-liedje werd gezongen op de melodie van Blowin' in the wind.

Geen opmerkingen: