Bob Dylan in Londen

Setlist 26 november: Things have changed / She belongs to me / Beyond here lies nothin' / What good am I? / Duquesne whistle / Waiting for you / Pay in blood / Tangled up in blue / Love sick / [intermission] / High water (for Charley Patton) / Simple twist of fate / Early Roman kings / Forgetful heart / Spirit on the water / Scarlet town / Soon after midnight / Long and wasted years / [encores] / All along the watchtower / Roll on John
Setlist 27 november: Things have changed / She belongs to me / Beyond here lies nothin' / What good am I? / Duquesne whistle / Waiting for you / Pay in blood / Tangled up in blue / Love sick / [intermission] / High water (for Charley Patton) / Simple twist of fate / Early Roman kings / Forgetful heart / Spirit on the water / Scarlet town / Soon after midnight / Long and wasted years / [encores] / All along the watchtower / Blowin' in the wind
Setlist 28 november: Things have changed / She belongs to me / Beyond here lies nothin' / What good am I? / Duquesne whistle / Waiting for you / Pay in blood / Tangled up in blue / Love sick / [intermission] / High water (for Charley Patton) / Simple twist of fate / Early Roman kings / Forgetful heart / Spirit on the water / Scarlet town / Soon after midnight / Long and wasted years / [encores] / All along the watchtower / Blowin' in the wind

28 november: Onthulling van een blauwe gedenkplaat in Londen (al dan niet in aanwezigheid van Dylan), zie hier.

Side tracks (MOVLP964)

Side tracks
Begin november verscheen de 47 cd's tellende boxset The Complete album collection vol. 1. Een van de aantrekkingskrachten van deze boxset is de dubbel-cd Side tracks met daarop niet eerder op reguliere albums verschenen nummers, voornamelijk afkomstig van Biograph, aangevuld met nummers van verschillende Greatest hits-albums en de akoestische versie van 'George Jackson'. Vlak voor en na de release van The Complete album collection vol. 1 leverde ik op deze blog commentaar over de songkeuze voor Side tracks. Veel liever had ik - zo schreef ik - gezien dat Sony had gekozen voor meer obscure nummers in plaats van de nummers van Biograph. Nu ik Side tracks heb gehoord moet ik daar wel enigszins op terugkomen. Side tracks als album, als compilatie werkt. Bovendien is de gedachte achter Side tracks dat het een aanvulling is op de reguliere albums zoals die zijn opgenomen in The Complete album collection vol. 1. Met de huidige tracklist is Side tracks juist een uitstekende aanvulling op de albums in The Complete album collection vol. 1. Het meest aardige van Side tracks is misschien nog wel - zeker in vergelijking met Biograph - dat de nummers in chronologische volgorde op dit album staan.

Vinyl
The Complete album collection vol. 1 is een box vol cd's, een uitgave voor de cd-kopers. De meeste vinyl-puristen zullen The Complete album collection vol. 1 links laten liggen. Ik zie nog niet 1,2, 3 gebeuren dat er ook een vinyl-versie van deze boxset zal verschijnen. De liefhebbers van vinyl hebben al Dylans reguliere albums wel op elpee, wat ze missen is Side tracks.
In de afgelopen weken heb ik veel e-mails over Side tracks van vinyl-liefhebbers ontvangen. De vraag was steeds dezelfde: 'Komt Side tracks ook uit op vinyl?'
Voor al die vraagstellers, vinyl-puristen en andere mensen met oren is er goed nieuws: vanaf aanstaande vrijdag ligt Side tracks op vinyl in de winkels. Het gaat om een persing van Music on Vinyl (MOVLP964), gemaakt voor Black Friday / Record Store Day, in een beperkte en genummerde oplage.
Side tracks bestaat uit drie elpees (180 grams) in een schitterende gatefold hoes met daarop de informatie over de nummers van Side tracks afgedrukt die ook te vinden is in het boekwerk bij The Complete album collection vol. 1. De hoes van Side tracks is werkelijk schitterend, stevig en mooi gedrukt.

Luisteren
Ik heb inmiddels Side tracks op vinyl kunnen beluisteren. Dankzij de eerdere, uitstekende Music on Vinyl-persingen van onder andere New morning, Hard rain en Good as I been to you heb ik bij iedere nieuwe Music on Vinyl-release hoge verwachtingen. Side tracks voldoet ruimschoots aan mijn hoge verwachtingen. Het is een bijzonder goede persing. Het geluidsbeeld is breed en bijzonder warm. Mooier dan de cd-persing van Side tracks en een wereld van verschil met persingen van Biograph.
Bij een aantal tracks (onder andere 'Mixed up confusion', 'Forever young' en 'You're a big girl now') begon ik zelfs te twijfelen of ik wel naar de reeds van Biograph bekende opname luisterde, zoveel beter dan Biograph klinkt deze persing van Side tracks.
Een aantal nummers zijn voor het horen van Side tracks nog nooit zo bij mij binnen gekomen ('Abandoned love'). Het is alsof ik ze met het draaien van dit album voor het eerst echt hoor. Heerlijk is het om de live-versies van 'Tomorrow is a long time', 'Visions of Johanna', 'Isis' en 'Heart of mine' via deze persing tot je te laten komen. Het is bijna alsof je bij het concert aanwezig bent.
Side tracks op vinyl is een ware aanwinst voor de Dylan-liefhebber (en eigenlijk iedere muziekliefhebber). Het is een uitstekende aanvulling op de reguliere Dylan-albums. De persing van Music on Vinyl is dusdanig goed dat ik alleen maar kan hopen dat dit bedrijf uit Haarlem een voor een al Dylans albums die deel uitmaken van The Complete album collection vol. 1 - voor zover ze dit nog niet hebben gedaan - op vinyl zullen uitbrengen.

Tot slot
Houd je van Dylans muziek en heb je een platenspeler: ren dan aanstaande vrijdag naar de platenzaak om Side tracks op vinyl te kopen.
Houd je van Dylans muziek en heb je geen platenspeler: koop vrijdag dan toch maar Side tracks op vinyl. Die platenspeler komt later wel.
De nieuwe Music on Vinyl-persing van Side tracks is een absolute must-have.

Dylan kort #1074

Vergeet niet het stuk van Cas hieronder te lezen.
Setlist 24 november: Het publiek gisteravond in Blackpool kreeg het live-debuut van 'Roll on John'. Een traktatie, lijkt mij.
Things have changed / She belongs to me / Beyond here lies nothin' / What good am I? / Duquesne whistle / Waiting for you / Pay in blood / Tangled up in blue / Love sick / [intermission] / High water (for Charley Patton) / Simple twist of fate / Early Roman kings / Forgetful heart / Spirit on the water / Scarlet town / Soon after midnight / Long and wasted years / [encores] / All along the watchtower / Roll on John
Side tracks: Ik heb van Music on Vinyl begrepen dat de elpee-persing van Side tracks vanaf aankomende vrijdag in de betere platenwinkels te koop is.

Bob Dylan... Best klinkend CAC vol. 1 door Cas - van Blonde on blonde t/m Self portrait

Hoi Tom

Hieronder het vervolg van mijn recensie van de Complete Album Collection Vol.1 cd's.

Zoals eerder gezegd, beperkt de recensie zich tot alleen de cd's die in de box zitten, en vergelijk ik deze alleen met de eerdere "standaard" (stereo) releases van Dylan's albums op cd. Dus er wordt niet vergeleken met oudere lp of tape releases. Ook de mono versies van Dylan's albums uit de jaren 60 blijven in de bespreking buiten beschouwing, op 1 albumtitel na (waarbij ik de voorkeur geef voor de mono mix). Waar het me om gaat is of we er met de cd's in Complete Album Collection Vol.1 mee vooruit zijn gegaan, en met de albums waarbij de remaster geen verbetering blijkt, welke andere cd releases dan toch beter klinken.

Blonde On Blonde
Van Blonde On Blonde zijn meerdere versies op cd uitgebracht. Net als Bringing It All Back Home kreeg ook Blonde On Blonde voor de eerste release op compact disc in 1987 een geheel nieuwe stereo mix (eveneens van de hand van Tim Geelan). Dit was jarenlang de standaard cd versie. In 1999 werd het album geremixt door Michael Brauer (bekend van de remix van het 1966 "Judas" concert het jaar ervoor uitgebracht op The Bootleg Series Vol. 4: Live 1966 (The Royal Albert Hall Concert) voor het nieuwe verbeterde medium Super Audio CD. Dezelfde mix werd in 2003 gebruikt voor de hybrid SACD "reissue series" en werd de nieuwe standaard vanaf 2004.
Dit is een superieure, en tot op heden onovertroffen remix en blijft tot nu toe de best klinkende versie van dit album.
De Blonde On Blonde cd (cd 07-08) in de box is identiek hieraan. Dit geldt ook voor de Japanse Blu-spec 2CD die eerder dit jaar uitkwam.

John Wesley Harding
De SACD remaster uit 2003 / de standaard cd uit 2004 heeft een schel geluid, met name op de harmonica. Sony heeft geprobeerd dit op de nieuwe cd enigszins te verbeteren, door het volume wat te verlagen en de EQ op de hoge tonen iets te verzachten. Het resultaat is niet overal geslaagd, want 'Drifter's escape' heeft nu bijna dof, onderdrukt geluid, en klonk beter op de SACD..
Op 'The ballad of Frankie Lee and Judas Priest' zit rond 0:15 een hapering. 'I am a lonesome hobo' heeft behoorlijk wat "distortion" en klinkt nu zelfs bijna lo-fi. Om deze redenen geef ik zelfs de voorkeur aan de mono versie van het album, op cd uitgebracht in 2010 als onderdeel van de mono box.

Nashville Skyline
Eerder geremasterd in 2003, voor het SACD project, en vanaf 2004 de nieuwe standaard. Helaas zit er op deze remaster teveel bas. Het instrumentale intro van ´One more night´ is mono, zodra Dylan begint met zingen wordt het nummer stereo.
De nieuwe cd in de box (cd 10) is identiek aan de 2003-2004 remaster.

Self Portrait
Dit is het eerste album in de box die speciaal voor de Complete Album Collection Vol.1 geremasterd is.
Deze zelfde nieuwe remaster was ook al als een van de bonus cd´s inbegrepen bij de luxe editie van the Bootleg series Vol. 10 Another Self Portrait. Op het nummer ´Copper kettle´ zat een storende glitch. Deze is gelukkig op de box cd verwijderd, hoewel de reparatie nog hoorbaar is.
Helaas vind ik de nieuwe remaster geen succes, want de cd is eigenlijk alleen `loudified`, ten koste van de dynamiek.
Verreweg de beste cd versie van Self Portrait is die van de Volkskrant box The 70´s Collection uit 2010. Perfect geluid, en vergeleken met de oude cd uit 1990 ben ik er nog steeds van overtuigd dat de Volkskrant cd geremasterd is.

Groet Cas

Dylan kort #1073

De setlists van 22 en 23 november laten geen verrassingen zien, zie hier en hier.
The 50th anniversary collection: 1963 verschijnt op 2 december in een zeer beperkte oplage. Het gaat om een box met zes elpees vol niet eerder uitgebrachte opname uit 1963. Zie hier. [met dank aan Arjan voor de tip] Let op: er is nogal wat verwarring aangezien er ook een bootleg met de titel The 50th anniversary collection de ronde doet. Dit is niet dezelfde release als de Sony-release die op 2 december verschijnt. Zie hier.
Side tracks op vinyl: eerder meldde ik al dat in Amerika op Black Friday (29 november) Side tracks - de verzamelaar in The Complete album collection - op vinyl verschijnt. Side tracks zal ook in Europa op vinyl verschijnen. De plaat wordt geperst door Music On Vinyl. Zie hier.
The Originals (radio) met heel veel Dylan, zie hier. [met dank aan Dirk voor de tip]

Dylan kort #1072

Setlist 20 november: Things have changed / She belongs to me / Beyond here lies nothin' / What good am I? / Duquesne whistle / Waiting for you / Pay in blood / Tangled up in blue / Love sick / [intermission] / High water (for Charley Patton) / Simple twist of fate / Early Roman kings / Forgetful heart / Spirit on the water / Scarlet town / Soon after midnight / Long and wasted years / [encores] / All along the watchtower / Blowin' in the wind
Uncut: Recensie van de drie concerten in Glasgow, zie hier. [met dank aan Ton voor de tip]
'Twee Dylan-fans' door Marcel, zie hier. (Mooi stuk!)
'Like a rolling stone', de videoclip zie hier, hier, hier, hier, hier.
Eye: Dont look back, zie hier.
Filmkrant: Inside Llewyn Davis, zie hier.


Michael Bloomfield

In februari 2014 verschijnt de boxset From his head to his heart to his hands (3 cd + dvd) van Michael Bloomfield. Op deze boxset staan drie nummers die voor de liefhebber van Bob Dylans muziek interessant zijn: een instrumentale versie van ‘Like a rolling stone’, een alternatieve take van ‘Tombstone blues’ met backing vocals van The Chambers Brothers en een live-versie van ‘The Groom’s still waiting at the altar’.
Met dank aan Arie heb ik de Dylan-gerelateerde nummers van From his head to his heart to his hands inmiddels kunnen beluisteren. Ik kan bevestigen dat ‘Tombstone blues’ op deze boxset inderdaad een andere take van dit nummer is dan de versie op No direction home – The Bootleg series vol. 7. De take van dit nummer op de Bloomfield-boxset ligt – zo heb ik de indruk na één keer luisteren – dichter bij de versie van ‘Tombstone blues’ die te vinden is Highway 61 revisted dan de versie die op No direction home staat. (Even dacht ik tijdens het luisteren dat het ‘gewoon’ de take is van Highway 61 revisited met de backing vocals van The Chambers Brothers toegevoegd. Om definitief vast te stellen of dit al dan niet het geval is, zal ik beide versies nauwkeuriger met elkaar moeten vergelijken.)
‘The Groom’s still waiting at the altar’ werd opgenomen tijdens Dylans concert op 15 november 1980 in het Fox Warfield Theatre in San Francisco. Tijdens dit concert speelde Michael Bloomfield op twee nummers mee: ‘Like a rolling stone’ en ‘The Groom’s still waiting at the altar’. Dit tweede nummer is dus te vinden op From his head to his heart to his hands waar het vooraf gegaan wordt door Dylans gesproken introductie. Deze introductie sprak hij tijdens het concert in San Francisco uit voor ‘Like a rolling stone’, niet voor ‘The Groom’s still waiting at the altar’.
De geluidskwaliteit van deze werkelijk schitterende versie van ‘The Groom’s still waiting at the altar’ is oké. Ik heb de indruk dat de bron voor de opname zoals die te vinden is op From his head to his heart to his hands een van de vele bootlegs van Dylans concert in San Francisco is geweest.
De meest verrassende – in positieve zin – Dylan-gerelateerde track op From his head to his heart to his hands is misschien nog wel de instrumentale versie van ‘Like a rolling stone’. Allereerst krijgen we wat extra geklets tussen de verschillende muzikanten voor en na de track. Daarnaast is deze instrumentale versie van ‘Like a rolling stone’ misschien niet zozeer een opname om keer op keer vol bewondering naar te luisteren, maar wel een opname die de luisteraar enig inzicht in misschien wel Dylans bekendste nummer geeft.
Allereerst valt op hoe rommelig de muziek van ‘Like a rolling stone’ eigenlijk is. Maar gek genoeg – zoals we allemaal weten van de versie met Dylans vocalen – werkt het, ondanks het muzikale rommeltje wel. Ten tweede valt op hoe braaf deze instrumentale versie klinkt. Het effect van de hoorbaar opgestoken middelvinger in ‘Like a rolling stone’ wordt toch hoofdzakelijk veroorzaakt door Dylans vocalen en dan niet zozeer door wat hij zingt, maar hoe hij het zingt.
De box From his head to his heart to his hands is – ook voor de liefhebber van Dylans muziek – een release om naar uit te kijken.
Was het maar alvast februari.

Dylan kort #1071

Vergeet niet de bijdrage van Cas, hieronder, te lezen. Dank Cas!
Setlists: ik loop wat achter, dus maar even d.m.v. links: 16 november, 18 november en 19 november.
Volgens de nieuwsbrief van fanzine Isis zijn / worden alle concerten van de huidige Europese tournee opgenomen (audio en video). Dat lijkt een bevestiging van eerdere geruchten dat er een live-album zal komen van de huidige tournee. Ik leg met opzet nadruk op het woordje 'lijkt', in dit soort gevallen is het eerst zien, dan geloven.
Videoclip 'Like a rolling stone': Er is, bijna 50 jaar na release van het nummer, een videoclip gemaakt bij 'Like a rolling stone'. Dat is dusdanig opzienbarend dat 't zelfs tot teletekst is doorgedrongen (zie afbeelding, met dank aan Truck Fish). Het aardige van de videoclip is dat je er niet zo snel op uitgekeken raakt. De kijker kan namelijk zappen tussen verschillende kanalen en daarmee een grote variatie aan clips al kijkende zelf creëren. De clip kan hier bekeken worden.
De website van De Morgen over die clip, hier. [met dank aan Bart voor de tip] Meer links over de clip, zie hier, hier, hier, hier, hier, hier, enzovoort.
Mood swings volgens de NOS, zie hier. [met dank aan Frits voor de tip]
Boek: The Goldfinch van Donna Tartt: 'The pianist's sparkling, up-tempo arrangement of "It's All Over Now, Baby Blue" seemed to be floating in from an alternative universe.' [Met dank aan Hilda]
Zelf kwam ik Dylan nog veelvuldig tegen in het boek Rosiri van Iris Koppe.
Live in Colorado 1976 in een mindmap gevangen, zie hier. (Ik hoop vandaag of morgen de tijd te vinden om zelf eens te luisteren.) [met dank aan Hans voor de tip]
Aanvulling: Het in 'Dylan kort #1070' afgebeelde krantenbericht komt uit de Volkskrant van 15 november [met dank aan Herman]
Dylan 40 jaar na release, zie hier.

Bob Dylan... Best klinkend CAC vol. 1 Another Side, BIBH en H61R - door Cas

Hallo Tom

Heb inmiddels nu ook Another Side Of Bob Dylan en Bringing It All Back Home van de box gehoord.
Another Side werd wereldwijd pas in 1990 door Columbia uitgebracht op cd (SFAG is voor de releasedata van de eerste generatie cd's geen goede referentie, in de boeken van Tim Dunn staan meer betrouwbare data), maar was in Australië al twee jaar eerder verkrijgbaar (net als Bob Dylan), in de zgn Select serie. In tegenstelling tot Bob Dylan had deze vroege Australische Another Side wel de originele cover. Het geluid op de oorspronkelijke cd, en ook op die van 1990, was echter teleurstellend: mat en vlak, en het volume te zacht.
De SACD remaster van 2003/de nieuwe standaard cd van 2004 bleek gelukkig een aanzienlijk verbeterd geluid te bevatten t.o.v. de oorspronkelijke cd release. Echter, mij is onduidelijk of voor deze remaster ook een nieuwe stereo mix gemaakt is. De originele stereo versie van het album is nauwelijks stereo, en dat is zo gebleven op de remaster. Alleen op 'Black crow blues' en in mindere mate op 'Spanish Harlem incident' en 'Chimes of freedom' is een beetje kanaalscheiding hoorbaar, maar voor de rest kun je Another Side, net als Times, eigenlijk meer een ambience stereo mix noemen.
Verder is de zang op de remaster wat aan de schrale kant, met zo nu en dan "clipping" (afgetopte frequenties) bij de uithalen in de zang. Ook hoor je hier en daar wat kleine digitale onvolkomenheden, en klinken enkele tracks overstuurd, met name 'All I really want to do'.
(De SACD heeft ook een 5.1 surround sound mix, die op mij overkomt als een "gewone" 2.0 mix).
De Another Side van de box is identiek aan de 2003/2004 release.

Bringing It All Back Home is een ander verhaal. Voor de originele cd van 1987 werd het album opnieuw geremixed, waarbij Dylan's zang naar voren geplaatst werd, waarbij vooral de nummers met instrumentale begeleiding (kant 1 van de lp) een stuk droger klonken.
Het album werd voor de 2003 SACD opnieuw geremixed, dit keer vanwege de 5.1 surround weergave en kreeg daardoor een modern geluid, waarbij op de nummers met begeleiding het volume van de instrumenten aanzienlijk verhoogd is, met drums en zang in het midden. Deze nieuwe mix verscheen in 2004 ook op de nieuwe standaard cd.
De cd die we nu in de box aantreffen is hieraan gelijk.
De nummers met backing hebben op deze versie weliswaar meer 'punch' maar er is kritiek op dit soort moderne mixen waarbij je alles even hard (luid) hoort.
Van de solo nummers heeft 'It's alright, ma' erg veel "reverb" (nagalm) op de gitaar, en is gek genoeg 'Gates of Eden' nog steeds mono. De extra gitaar begeleiding door Bruce Langhorne op 'Mr. tambourine man' en 'It's all over now baby blue' is echter prachtig verdeeld over beide kanalen.
Het bovenstaande betekent overigens dat de originele stereo mix van Bringing It All Back Home uit 1965 nooit op cd uitgebracht is.

Ik ben nog niet helemaal klaar met Bringing It All Back Home. Zoals bekend lopen er naast de release van de Complete Album Collection Vol.1 nog andere "reissue" programma's. Music on Vinyl is nog steeds bezig bezig met het heruitgeven van Dylan albums, daarnaast heeft (had) Sony haar eigen Reissue Series (Bob Dylan Remastered), en in de VS worden Dylan's albums heruitgegeven door de nieuwe incarnatie van het befaamde MFSL label. Meerdere albumtitels zijn reeds zowel op lp als cd verschenen, ook Bringing It All Back Home. De MFSL cd van Bringing It All Back Home valt echter, helaas, tegen, omdat er een laag 'noise reduction' overheen is gelegd met als resultaat een weinig levendig geluid.
De verrassing echter biedt nog een andere reissue programma, namelijk dat van de nieuwe generatie maar dure blu-spec 2CD releases van enkele Dylan albums in Japan. Viel de blu-spec 2CD van The Freewheelin' tegen, die van Bringing It All Back Home daarentegen is geslaagd en klinkt zuiverder dan de cd van de box.

Groet,
Cas

Hoi Tom

Vandaag was cd 06 van de box, Highway 61 Revisited aan de beurt.
Ook deze is hetzelfde als de 2003 SACD/2004 standaard cd release.
In tegenstelling tot Bringing It All back Home (en later ook Blonde On Blonde) bevatten alle cd releases de originele stereo mix uit 1965, bekend van de langere outtro's en dat typische sixties stereo beeld (drums rechts, zang in het midden, instrumenten links). Highway 61 Revisited was het eerste album uit Dylan's 'back catalogue' die op cd werd heruitgebracht, in 1984 (Dylan's eerste actuele album release op cd was Infidels).
De oorspronkelijk cd had echter helaas een nog schraler geluid dan dat op de stereo lp. In 1995 bleek dit gelukkig verholpen te zijn op de door Steve Hoffman subliem geremasterde versie van Highway 61 Revisited.
De SACD remaster van 2003, c.q. standaard cd van 2004 grijpt weer terug naar de originele stereo mix, waarbij men redelijk geslaagd is wat van dat schrale geluid van die mix te verbeteren. Dit leverde als resultaat op de langzame nummers een warmer geluid op, maar leidde op andere nummers tot oversturing, hetgeen met name hoorbaar is op 'Ballad of a thin man' en vooral op 'Desolation row'.

Echter, ook voor Highway 61 Revisited geldt dat de dure Japanse blu-spec 2CD versie aanzienlijk zuiverder klinkt dan de cd uit de box.

In mijn recensies laat ik de uitvoering van de box cd's, waaronder de labels en de repro hoezen achterwege, omdat ik het leuker vind dat jij die bespreekt (in welke vorm dan ook), en ook omdat jij beter in de gelegenheid bent deze te vergelijken met het originele artwork.

Over artwork gesproken: de Amerikaanse Inside Llewyn Davis is een digipak. Kennelijk zijn die daar nog populair. In de EU is het vrijwel allemaal jewel case.


Groet Cas

Hallo Cas,

Allereerst wederom dank dat wij je oren mogen lenen tijdens het beluisteren van al die cd's in de box, zoals je The Complete aslbum collection vol. 1 zo mooi noemt.
Ja, ik ben zeker van plan om nog een keer uitvoerig stil te staan bij de hoesjes, het artwork dat gebruikt is voor al die cd's in de box. Ooit, wanneer tijd in mijn schoot wordt geworpen :-)
Overigens is het hoesje van de EU-persing van Inside Llewyn Davis ook een digipack. Het heeft wel wat, die digipacks. Het oogt wat mooier (waarschijnlijk omdat het qua uiterlijk wat dichter bij een elpeehoes ligt dan een jewel case...)

groet,
Tom

Dylan kort #1070

Setlist 14 november: Things have changed / She belongs to me / Beyond here lies nothin' / Whast good am I? / Duquesne whistle / Waiting for you / Pay in blood / Tangled up in blue / Love sick / [intermission] / High water (for Charley Patton) / Simple twist of fate / Early Roman kings / Forgetful heart / Spirit on the water / Scarlet town / Soon after midnight / Long and wasted years / [encores] / All along the watchtower / Blowin' in the wind
Afbeelding: een foto van Mood swings [met dank aan Herman]
Meer foto's van Mood swings zijn hier te zien.
The Complete album collection vol. 1: Een aantal van de inmiddels verkochte boxen The Complete album collection vol. 1 - zo heb ik me laten vertellen - bevat een versie van Hard rain waarop twee glitches te horen zijn. Het gaat om het nummer 'Oh sister' (0:08 en 3:53). Ik heb begrepen dat - mocht je Hard rain de glitches bevatten - je een e-mail kunt sturen naar Sony Music waarin je meldt dat je een vervangend exemplaar van Hard rain wilt ontvangen. In je mail moet je uiteraard aantonen dat je The Complete Album collection hebt gekocht (dat kan bijvoorbeeld door aan te geven waar je de box hebt gekocht en een bon of bestelnummer toe te voegen). Wanneer je het mailadres waar je verzoek naar gestuurd moet worden wilt hebben, laat het mij dan even weten.
'Een avondje Dylan door de ogen van Lucky Fonz III', zie hier. Al lezende - ik ben ongeveer tot halverwege gekomen voor ik de moed opgaf - ben ik vooral blij niet door de ogen van Lucky Fonz III kijk. [met dank aan Ton]
What are you thinking? is een uitgave van Twelve Tribes (zie hieronder). Dit boekje werd na Dylans concert op 31 oktober in Amsterdam aan bezoekers uitgedeeld. Deze publicatie is ook op de website van Twelve Tribes te vinden, zie hier. [met dank aan Arie]



Bob Dylan... Best klinkend CAC vol. 1 - door Cas

Tussen april en juli dit jaar plaatste ik op deze blog een groot aantal door Cas geschreven stukken onder de titel 'Bob Dylan... Best klinkend'. In deze serie artikelen geeft Cas aan wat volgens hem de best klinkende persing van ieder Dylan-album is. 
Met de recente uitgave van The Complete album collection vol. 1 verdient deze serie artikelen een aantal updates. De meest prangende vraag is misschien nog wel of de veertien geremasterde albums in The Complete album collection vol. 1 al dan niet beter klinken dan eerdere cd-uitgaven van deze albums. Gelukkig heeft Cas zich weer op deze materie gestort en laat hij mij zijn bevindingen per e-mail weten. Deze e-mails zal ik hier - als aanvulling op de serie 'Bob Dylan... Best klinkend' -publiceren. 
Vandaag aflevering 1 waarin Bob Dylan, The Freewheelin' Bob Dylan en The Times they are a-changin' onder de loep worden genomen.

Hoi Tom

Inmiddels een begin gemaakt met het luisteren naar de nieuwe cd's van de box (hierna noem ik de CAC1 voor het gemak maar de box).
Goed, de spits is eraf, ik heb Bob Dylan in z'n geheel gehoord, en hij klinkt prachtig! Een natuurlijke klank in de zang en vooral de mondharmonica, je hoort in het harmonicaspel nu duidelijker het timbre. Het geluid op deze nieuwe cd is mooi zuiver. Het volume is niet harder dan de voorlaatste release, de remaster uit 2005.
Cd 01 van de box is nu m.i. absoluut de beste stereo versie van dit album.
Dit belooft veel goeds en ik zie de rest van de box dan ook met veel vertrouwen tegemoet.

Ik beperk het vergelijken van de nieuwe cd's met de vorige releases tot alleen de meest recent gereleasde cd's.
Bob Dylan werd voor het eerst in 1988 op cd uitgebracht, maar alleen in Australië. Twee jaar later, in 1990, verscheen het album pas in de VS op cd, en kort daarna in Europa. Deze bleek dezelfde "wide" stereo mix te hebben als op de stereo lp, met de zang op het ene kanaal, en de gitaar en mondharmonica op het andere kanaal. Deze Australische release is gemaakt door Disctronics, niet door Columbia. Later werd Bob Dylan daar opnieuw uitgebracht, dit keer gelijk aan de elders op de wereld uitgebrachte versie. De vroege Australische release blijkt nu echter overeen te komen met de standaard worldwide release uit 1990.
Pas in 2005 verscheen een nieuwe, geremasterde versie van Bob Dylan, nu met een verbeterde mix. Dit werd vervolgens de standaard versie van Dylan's debuutalbum tot op heden, maar we hebben dus nu met de nieuwe cd van de box beslist een betere gekregen.


Groet Cas

Hallo Tom

Vandaag naar cd02, The Freewheelin' Bob Dylan geluisterd. Ernaast had ik liggen de 2003 SACD, en de recente Blu-spec 2CD (hierna afgekort: Blu-spec) die eerder dit jaar uitgebracht is in Japan. Ik zeg maar meteen dat de Blu-spec versie van The Freewheelin' minder mooi klinkt dan de andere twee, dus deze laat ik verder achterwege. Eigenlijk was ik zelfs wat teleurgesteld door die Blu-spec, want vanwege de nieuwe, nauwkeuriger weergave(lees)techniek zou je anders verwachten.
The Freewheelin', althans de stereo cd ervan, klinkt minder zuiver dan Bob Dylan. Kennelijk beschikt Sony niet meer over een goede master, want het album heeft last van die merkwaardige verouderde stereo mix, waarbij zang en mondharmonica steeds van het midden naar links springt en weer terug, en daarnaast hoor je op een aantal nummers, met name op 'Masters of war' en 'Bob Dylan's dream' nogal wat dropouts. De vreemde stereo mix valt het meest op op 'Bob Dylan's blues'; dit is vooral goed hoorbaar via de koptelefoon. Dit is ten dele karakteristiek voor de stereo Freewheelin', helaas. De stereo 'Corrina, Corrina' daarentegen klinkt weer prachtig.
Verder heb ik 'Honey, just allow me one more chance' altijd een regelrechte outtake gevonden van Bob Dylan. Tenslotte valt op dat het slotnummer, 'I shall be free' kwa volume een stuk luider is dan de overige tracks.
De nieuwe cd en de SACD (of standaard cd versie uit 2004), liggen heel dicht bij elkaar, ze zijn eigenlijk vrijwel hetzelfde. Toch is er wat verschil, waarbij enkele nummers ietsje scherper klinken op de SACD, en een pietsje meer detail laten horen op het gitaarspel.

Groet Cas

Hallo Tom

Inhoudelijk heb ik niets te melden, maar het valt bij het luisteren naar de albums iedere keer weer op hoe goed Dylan is, en welke enorme ontwikkeling hij in een zeer kort tijdsbestek doormaakte. Je draait Bob Dylan en twee dagen later The Times en het klinkt alsof je 10 jaar gegroeid bent. En als je Times hoort en je denkt aan bijv. Desire of Oh Mercy dan is het bijna ondenkbaar dat je met dezelfde artiest te maken hebt.

Ik had me voorgenomen elke dag een album uit de reeks te beluisteren, maar dat zal wat langer gaan duren.
Inmiddels nu dus ook The Times beluisterd. De nieuwe box cd is identiek aan de remaster van 2005. Deze heeft een vergelijkbare stereo mix met die van de remaster van Bob Dylan, eveneens uit 2005. Gitaar, zang en mondharmonica zijn nagenoeg gecentreerd, met op sommige nummers die nauwelijks in hoorbaar stereo zijn extra galm, het meest opvallend op 'With God on our side'.

Bij BIABH sta ik even stil bij de andere recente reissue programma's, van MFSL (die dus naast de box release gewoon doorloopt) en de blu-spec cd's.


Groet Cas

Dylan kort #1069

Setlist 12 november: Things have changed / She belongs to me / Beyond here lies nothin' / What good am I? / Duquesne whistle / Waiting for you / Pay in blood / Tangled up in blue / Love sick / [intermission] / High water (for Charley Patton) / Simple twist of fate / Early Roman kings / Forgetful heart / Spirit on the water / Scarlet town / Soon after midnight / Long and wasted years / [encores] / All along the watchtower / Blowin' in the wind
Setlist van 13 november is identiek aan bovenstaande setlist.
Bob Dylan krijgt de Légion d'honneur, foto hier. Meer Légion d'honneur, hier.
Recensie The Complete Album Collection vol. 1 uit NRC rechts [met dank aan Herman]
Dylans hekwerken (Mood swings), foto hier.

Ingezonden mededeling



Bob Dylan
“Tempest: Storm”
Monoloog door Tony Malfait

Volkscafé De Meiboom: Gullegemsestraat 135, St.-Eloois-Winkel
Zondag 24 november 2013 om 18.00 u. – open vanaf 17.00 u. Toegang gratis


In Bob Dylan – “Tempest: Storm”, doorkruist Tony Malfait het eigenzinnige labyrint Bob Dylan. In een monoloog met beelden en muziek vertelt hij over diens werk. Bob Dylan trad recent opnieuw op in Vorst-Nationaal. Het werk van Bob Dylan is een creatieve vloedgolf, een storm die niet gaat liggen. Dylan schrijft liedjesteksten, maakt platen, schildert, werkt aan zijn kronieken en is deejay. Maar ondanks zijn indrukwekkende oeuvre blijft het fenomeen Dylan, met zijn vele levens, ongrijpbaar en raadselachtig.

Dylan kort #1068

Flor VDE: 'Things have changed', zie hier.
Da Music: 'Bob Dylan voor gevorderden', zie hier.
MailOnline: Een aantal schitterende foto's van Mood swings, zie hier. [met dank aan Arie voor de tip!]
De Standaard van vandaag bevat een gloedvolle recensie van Dylans optreden in Brussel. Ik citeer: 'Als een übercoole performer concentreerde hij zich op een bijtend "Pay in blood", dat als vitriool uiteenspatte tegen de fluwelen zetels.
Na een korte pauze, ook nieuw in Dylans toerlogboek, piekte het concert zoals zelden gehoord. "Forgetful heart", een obscure parel uit het onderschatte Together through life, bezorgde de hele zaal kippenvel. Het afsluitende "Long and wasted years" uit Tempest lokte verrassend genoeg het grootste applaus van de avond uit. Dylan bracht de ballade als een messcherpe talking blues.' [met dank aan Bart en Mart voor de recensie]
Concertnews: Recensie Vorst Nationaal, zie hier. [met dank aan Bart voor de link]
Enola: 'Bob Dylan 10 november, Vorst Nationaal', zie hier.
Live in Colorado 1976: Over twee dagen verschijnt de dvd en cd Live in Colorado 1976 van Bob Dylan. Er is mij nog veel onduidelijk over deze aanstaande release. Feit is wel dat dit geen officiële release van Dylans platenmaatschappij is. De vraag is dan of het een zogenaamde grijze release of een bootleg is. Ik heb geen idee. Ook durf ik niks te zeggen over de geluids- en / of beeldkwaliteit. Verkoper bol biedt weinig informatie over deze release, zie hier. [met dank aan Jeroen voor de tip]

Setlist 10 november, Brussel

Setlist: Things have changed / She belongs to me / Beyond here lies nothin' / What good am I? / Duquesne whistle / Waiting for you / Pay in blood / Tangled up in blue / Love sick / [intermission] / High water (for Charley Patton) / Simple twist of fate / Early Roman kings / Forgetful heart / Spirit on the water / Scarlet town / Soon after midnight / Long and wasted years / [encores] / All along the watchtower / Blowin' in the wind

Humo: 'Review: Bob Dylan in Vorst Nationaal (10/11/2013)', zie hier. [met dank aan Bart voor de link]
De Morgen: 'Bob Dylan in Vorst Nationaal: nog lang niet afgeschreven', zie hier.
Focus Knack: 'Bob Dylan @ Vorst Nationaal: Nog grofkorreliger dan Tom Waits', zie hier.

Dylan in Brussel

In Humo (3818 / 45) staat een uitvoerig stuk over Bob Dylan als opwarmertje voor Dylans optreden in Brussel vanavond (en ter gelegenheid van de uitgave van The Complete album collection vol. 1). Naast een algemeen verhaal over Dylan bevat Humo een top 10 van beste Dylan-albums en een concertrecensie van Dylans optreden in Düsseldorf. (met dank aan Dirk voor de scans)
Vanavond speelt Bob Dylan dus in Brussel. Ik had daar graag bij willen zijn maar kan helaas niet. Het zij zo.
Ik wens iedereen die er vanavond wel bij is een genoeglijke avond. Geniet!

Farewell (Inside Llewyn Davis) luisteren

De soundtrack van de film Inside Llewyn Davis kan online beluisterd worden. Dylans bijdrage - een niet eerder uitgebrachte versie van 'Farewell' - kan hier beluisterd worden.

Tring! (setlist 8 november)

'Met mij.'
'En? Waarmee opende hij gisteren? "Gotta serve somebody"? "Absolutely sweet Marie"? "Jokerman" misschien?'
'"Things have changed".'
"Things have changed"? Maar...'
'Inderdaad. We zijn weer terug bij de basissetlist. Althans min of meer.'
'Oh. Die had ik niet zien aankomen.'
'Nee.'
'Dus wel weer die zes nummers van Tempest?'
'Vijf, "Early Roman kings" ontbreekt.'
'Heb je nou een kaartje gekocht voor Brussel?'
'Ja, hoezo?'
'Ik denk dat ik toch maar meega.'

Setlist 8 november: Things have changed / She belongs to me / Beyond here lies nothin' / What good am I? / Waiting for you / Duquesne whistle / Pay in blood / Tangled up in blue / Love sick / [intermission] / High water (for Charley Patton) / Simple twist of fate / A Hard rain's a-gonna fall / Forgetful heart / Spirit on the water / Scarlet town / Soon after midnight / Long and wasted years / [encores] / All along the watchtower / Blowin' in the wind

Inside Llewyn Davis soundtrack

Na lang wachten heb ik 'm dan eindelijk in huis: de soundtrack van de nieuwe film van Joel & Ethan Coen: Inside Llewyn Davis. De cd zit in een kartonnen hoesje, zeg maar een elpeehoes op cd-formaat. Het bijbehorende boekwerk bevat - naast de songteksten - helaas niet tot nauwelijks informatie over de nummers op deze cd.
Inside Llewyn Davis speelt zich af in de folkscène aan het begin van de jaren 60. De muziek op de soundtrack is dan ook folk, voor een groot deel recentelijk opgenomen. De voornaamste reden voor de Dylan-liefhebber om deze cd te kopen is track 13 op deze cd: 'Farewell' van Bob Dylan. Volgens de hoes een 'unreleased studio version'. Het is een schitterende, langzame versie van 'Farewell' die - helaas - vrij abrupt stopt. Is de opname voor deze soundtrack ingekort of is dit ook zo op de originele studiotape?
Naast Dylans 'Farewell' staan er op deze cd een aantal nummers (door andere artiesten) waarvan de titels menig Dylan-liefhebber bekend in de oren zullen klinken: 'Fare thee well (Dink's song)', 'Five hundred miles', 'The Auld triangle' en 'The Roving gambler'.
Ik moet bekennen dat ik van een groot aantal nummers op deze cd onder de indruk ben, met als positieve uitschieter - naast Dylans 'Farewell' - 'Green, green rocky road' door Dave van Ronk.
Nu is het wachten tot Inside Llewyn Davis in een bioscoop in de buurt draait.

NRC 6 november: 'Dylan heeft recht op recensieloos bestaan'


Een erg sterk stuk - afgezien van het feit of je het met de auteur eens bent - van Harm Peter Smilde in NRC van 6 november. [met dank aan Herman voor de scan!]
Nadat Smilde met citaten heeft aangetoond dat recensies van Dylans optreden in de laatste jaren allemaal min of meer dezelfde inhoud hebben, schrijft hij: '(...) het is misschien beter om helemaal te stoppen met recensies van Dylan-optredens. Een krant of digitaal nieuwsmedium beoordeelt artikelen op nieuwswaarde. Die is bij dit soort bijna gelijkluidende recensies ver te zoeken.'
Mijn eerste reactie na lezing was 'ja, doe maar, geen recensies van Dylan-optredens meer.' Wat de laatste jaren in de krant over Dylans optredens geschreven wordt is zelden tot nooit de moeite van het lezen waard. Niet zozeer omdat ik het vaak met de recensent oneens ben, maar omdat de recensies jaar in jaar uit een herhaling van zetten bevatten. Er worden de laatste jaren geen nieuwe inzichten, geen nieuwe gedachten gepubliceerd in recensies van Dylans optredens.
En toch trap ik er iedere keer weer in. Toch koop ik iedere keer weer die kranten om de recensies te lezen.

Veel interessanter is misschien de vraag naar het waarom: Waarom worden er geen goede recensies van Dylans optredens geschreven?
Zijn de recensenten van dienst niet capabel?
Zijn wij (ik) als lezer te kritisch?
Krijgt de recensent van dienst niet voldoende tijd / ruimte van zijn chef om een goede recensie te schrijven?
Ik heb geen idee waar de oorzaak ligt, maar het zal me niet verbazen wanneer blijkt dat de oorzaak een combinatie van bovenstaande mogelijkheden is.
Hand in eigen boezem: Ik loop te mopperen over de steeds maar stijgende prijzen van de kranten (inmiddels €1,60 of €1,80 voor een krant!), maar verwacht voor die nog geen €2,- per krant wel met inzicht geschreven recensies wanneer Dylan in Nederland heeft opgetreden. Het liefst over 3 pagina's.
Zou ik meer, bijvoorbeeld €4,-, willen neertellen voor een krant met daarin een goed geschreven recensie? Het antwoord is 'ja', maar... ik zal dan ook alleen nog maar de krant kopen wanneer ik weet dat er iets van mijn gading in staat. Voor €4,- per stuk zal ik niet iedere dag meer een krant kopen.
Stel dat de krant €4,- gaat kosten, zou dat voldoende financiële armslag aan de krant geven om de recensenten van dienst een goede recensie te laten schrijven?

In het verlengde daarvan: de muziektijdschriften. Nu betaal ik bijna €10,- voor een Uncut om strontchagrijnig het ding na lezing in een hoek te gooien. Zou ik het dubbele voor een Uncut willen betalen die maar half zo dik is maar uitsluitend gevuld is met uitstekende artikelen en recensies? Waarschijnlijk wel.

Het zijn zomaar wat wilde gedachten na lezing van het schitterend stuk van Harm Peter Smilde uit NRC. (Ik ben hier nog lag niet klaar mee...)

Twee tijdschriften

Vanochtend in de kiosk vond ik twee muziektijdschriften met daarin stukken over Bob Dylan.
Lust for life 035 (november) bevat een door Dominique van der Geld geschreven recensie van Another Self portrait. Geen onaardige recensie, al staat ik - in vergelijking met eerdere recensies - niks nieuws in.

Uncut take 199 (december) bevat een door Jon Dale geschreven recensie van The Complete album collection vol. 1. De recensie beslaat 1 pagina. Dat lijkt wat weinig ruimte voor een box met zo veel albums. Wanneer je bedenkt dat de tekst ook nog eens verluchtigd wordt met 3 afbeeldingen moet de conclusie - nog voor een letter gelezen is - wel zijn dat dat te weinig ruimte is om een omvangrijke box als The Complete album collection vol. 1 recht te doen.
Dale komt in zijn recensie dan ook niet veel verder dan wat algemeenheden over Dylans carrière. De veertien geremasterde albums? Dale maakt er geen woord aan vuil. Dale eindigt zijn recensie met: 'A monumental set of music, it'll get you up to speed real quick, but it's never going to replace the experience of happily stumbling from album to album, finding them in second-hand record bins, borrowing them from friends, piecing together the myth from fragments of maps and legands. Dylan, the ultimate mystique artist? Maybe no more.'
In dezelfde Uncut nog een zes pagina's tellend artikel onder de titel '50 greatest singer / songwriter albums'. En wie staat er op 1? Juist, Tim Hardin...
Dan staat Dylan toch wel op 2? Niet dus, daar staat Leonard Cohen. Op 3 dan? De derde plek is voor Laura Nyro. Dit wordt te gek, 4 dan? Nee hoor, dar staat Al Stewart. 5? Dory Previn. 6? John Lennon. 7 dan? James Taylor. 8? Loudon Wainwright III. Maar Dylan staat toch wel in de top 10? Nee dus:
9. Kris Kristofferson
10. Joni Mitchell
Moet ik nog even verder gaan of neem je - net als ik Uncut al lang niet meer serieus? Vooruit:
11. David Crosby
12. Judee Sill
13. Nick Drake
14. Gene Clark
15. Jackson Browne
16. Neil Young
17. hè hè, daar is 'ie dan: Bob Dylan
Tot slot in dezelfde Uncut een interview met Joni Mitchell waarin ze wederom naar Dylan wordt gevraagd:
But when you talked about Dylan, when you said he's not authentic, he's a plagiarist...
Wait, wait. I didn't say that. I didn't say that he's not authentic at al. That is not a word I used.
That's from the L.A. Times...
Journalistic bullshit. I did say he's a plagiarist, and he is.
How did Dylan cross the line, in terms of being a plagiarist?
He was in litigation. It's not like I outed hm. He stole al of his lines out of a Japanse hoodlum's novel. There was a lawsuit impending, but it got dropped. He told me "I haven't written a song in years." I said, "Whatre you talking about? Who's writing them, then?" He came down to craft. Inspiration doesn't stay with a lot of artists long, then you're in the game and you've got to sustain it. You notice it - like one trick wonders or two good albums, then they peter out. To sustain a gift for a long time is rare.
We talked about Cohen and Dylan...
I like a lot of Bob's songs. Musically he's not very gifted, he's borrowed his voice from a lot of old hillbillies. He's gat a lot of borrowed things. He's not a great guitar player. He's invented a character to deliver his songs. [Impersonates Dylan] "Because you can do things with that character. It's a mask of sorts.

Tring (setlist 7 november)

'Hoi, met mij. Hij heeft 't weer gedaan.'
'Ik heb 't gezien. Wat een lijst zeg.'
'Openen met "Rainy day women".'
'En "Positively 4th street" en "I don't believe you".'
'Wat dacht je van "Under the red sky"?'
'Ja, fantastisch.'
'"Man in the long black coat".'
'Hij blijft onvoorspelbaar.'
'"Make you feel my love", "Ain't talkin'" en "Tom Thumb's blues" speelde hij natuurlijk de eerste avond in Rome ook.'
'Toch mis ik de nummers van Tempest.'
'Maar het meest verrassende blijft toch "4th street".'
'Waarom niet een paar nummers van Tempest, zoals "Pay in blood". Dat was toch goed in Amsterdam?'
'En natuurlijk "Under the red sky", minstens net zo verrassend als "4th street".'
'En "Scarlet town". En natuurlijk "Forgetful heart", dat is dan misschien niet van Tempest, maar dat wist hij wel deze tour te nailen.'
'Ik denk dat ik alsnog kaarten voor zondag, voor Brussel ga kopen.'
'Het is wel mooi, maar ook jammer.'
'Moet je je voorstellen, een concert van Dylan in 2013 en niet kunnen voorspellen wat hij gaat spelen. Daar wil je toch bij zijn?'
'Het is mooi hoor, al die veranderingen. Maar hij had toch ook iets minder radicaal het roer om kunnen gooien. Nog een paar nummers van Tempest en de rest verrassingen.'
'Ik slaap niet meer tot zondag.'
'Zondag?'
'Ja zondag. Ik ga naar Brussel. Dat zei ik toch net?'
'Ja, kan wel... Ik weet niet. Zat in mijn eigen wereld, denk ik.'
'Ga je mee?'
'Ik weet niet hoor.'
'Ik rij.'
'Voor hetzelfde geld draait hij alles weer terug.'
'Dat risico neem ik.'
'Maar waarom nu? Waarom in Rome?'
'Ik las ergens dat hij "Early Roman kings" niet in Rome wilde spelen.'
'Onzin, lijkt mij. Veel waarschijnlijker lijkt mij de theorie dat de concerten worden opgenomen voor een live-album. De Tempest-songs staan goed op tape, nu speelt hij concert na concert songs om dat album op te vullen.'
'Geloof je het zelf?'
'Het kan toch.'
'Dylan die z'n setlists aanpast ten behoeve van opnamen?'
'Ja, ik weet niet.'
'Een andere theorie die ik las is dat hij 't doet om zichzelf en zijn band scherp te houden.'
'Zou kunnen. Hij zou toch niet al genoeg hebben van Tempest?'
'Nee joh, we krijgen vast nog een "Narrow way" of een "Tin angel".'
'Een "Roll on John" in Londen.'
'Wie weet.'
'Vreemd is het wel.'
'Wat?'
'Nou die compleet omgegooide setlists.'
'Tsja, het is Dylan.'
'Ja... Maak nooit de fout 'm te willen voorspellen.'
'Daar is geen beginnen aan. Het levert alleen toevalstreffers op.'
'Precies.'
'"Positively 4th street" en "Under the red sky". Ik kan er nog steeds niet over uit.'
'Waar speelt hij vanavond?'
'Padova of zo iets.'
'En morgen?'
'Nergens. Pas zondag weer.'
'Shit!'
'Hoezo?'
'Dan heeft hij tijd om weer het roer om te gooien.'
'Het is wachten.'
'En nu?'
'Wachten. Wachten op het volgende concert. Wachten op de eerste opname die opduikt.'
'Ik ga maar wat doen.'
'Want?'
'Ik heb een hekel aan wachten. Het ligt me niet.'
'Mij ook niet.'
'Als je wat hoort, bel je dan?'

setlist 7 november: Rainy day women # 12 & 35 / It ain't me babe / Man in the long black coat / Positively 4th street / Summer days / Make you feel my love / Rollin' and tumblin' / When the deal goes down / Highway 61 revisited / [intermission] / Just like Tom Thumb's blues / Girl of the North country / Under the red sky / Ain't talkin' / Thunder on the mountain / I don't believe you (she acts like we never have met) / Ballad of a thn man / [encore] / Blowin' in the wind

Peter van Brummelen - 'Klaar met de jaren zestig'

Parool, 31 oktober. [Met dank aan Theo!] Om het artikel goed te kunnen lezen: klik op de afbeelding. Klik met de rechter muisknop op de afbeelding en kies 'kopiëren'. Plak in Paint.

Setlist 7 november

Het is iets na tien uur in de avond, Bob Dylan speelt vanavond in Rome. Terwijl ik dit schrijf, is ' t pauze. Dylan blijft, afgaande op het eerste deel van de setlist, verrassen:

 Rainy Day Women #12 & 35
2. It Ain't Me Babe
3. Man in the Long Black Coat
4. Positively 4th Street
5. Summer Days
6. Make You Feel My Love
7. Rollin' and Tumblin'
8. When the Deal Goes Down
9. Highway 61 Revisited 

The Complete album collection vol. 1 - wel of niet kopen?

Ter nuancering bij onderstaande bericht (en mogelijk mee te nemen wanneer je overweegt The Complete album collection vol. 1 te kopen):
Ik heb in de afgelopen dagen van verschillende mensen verschillende berichten gekregen over The Complete album collection vol. 1 in het algemeen en de veertien geremasterde albums in het bijzonder. Een aantal mensen zijn enthousiast over (een deel van) de geremasterde albums, maar zeker niet iedereen is enthousiast. Ik heb reeds van meerdere mensen berichten gekregen waarin ze betwijfelen of (een deel van) die veertien geremasterde albums in deze box daadwerkelijk geremasterd zijn. Bij een aantal albums - aldus de berichten - is hooguit het volume wat verhoogd (en of dit ten goede komt aan de geluidskwaliteit is maar zeer de vraag).
Ik heb zelf nog te weinig van de geremasterde albums gehoord om een goed oordeel te geven, maar bij in ieder geval Saved en Real live maakte wat ik gehoord heb geen overweldigende (maar ook geen slechte) indruk. Over de remaster van Dylan heb ik daarentegen alleen maar positieve berichten ontvangen.
Let wel: bovenstaande is geen definitief oordeel over The Complete album collection vol. 1, maar aangezien mij meerdere berichten met de vraag of aanschaf verstandig is bereiken, wilde ik bovenstaande potentiële kopers vast meegeven.
Later meer over The Complete album collection vol. 1.

The Complete Album Collection goedkoper

Bij Fame zal - voor kaarthouders - aanstaande vrijdagavond (vanaf 20:00 uur) The Complete album collection van Bob Dylan te koop zijn voor €119,99 (maximaal 1 per klant), zie hier. [met dank aan Hilda voor de tip!]

Bob Dylan gooit in Rome het roer radicaal om

Tijdens de 18 eerste concerten van de huidige tournee door Europa speelden Bob Dylan en band iedere avond min of meer dezelfde setlist. Ieder concert begon met 'Things have changed', ieder concert bevatte 5 of 6 nummers van Tempest. Nummers als 'What good am I?', 'Forgetful heart', 'Tangled up in blue' en 'She belongs to me' kwamen (bijna) ieder concert voorbij.
Gisteravond gooide Bob Dylan tijdens een concert in Rome het roer radicaal om. Hij speelde slechts 17 in plaats van de inmiddels gebruikelijke 19 nummers. Niet een nummer van Tempest was gisteravond te horen in Rome. Maar liefst 15 van de 17 in Rome gespeelde nummers werden gisteren voor het eerst deze tournee gespeeld. Alleen 'Blind Willie McTell' en toegift 'All along the watchtower' werden eerder tijdens de huidige tournee gespeeld.

de setlist: Leopard-skin pill-box hat / Don't think twice, it's all right / Watching the river flow / Blind Willie McTell / Honest with me / Make you feel my love / Tweedle dee & Tweedle dum / Queen Jane approximately / Highway 61 revisited / [intermission] / Just like Tom Thumb's blues / Ain't talkin' / Most likely you go your way (and I'll go mine) / Boots of Spanish leather / The Levee's gonna break / Every grain of sand / Like a rolling stone / [encore] / All along the watchtower

Dylan kort #1067 - aanvullingen

The Complete Album collection is nu ook te koop in de iTunes Store. Gek genoeg niet als één box, maar als vier boxen: de jaren 60 (€40,-), de jaren 70 (€40,-), de jaren 80 (€35,-) en de jaren 90 en 00 (€40,-). Uiteraard zijn ook de albums los te koop, net als losse nummers. Het is wat vreemd dat je, wanneer je deze 4 boxen in de iTunes Store koopt, €155,- betaalt. Dat is meer dan wanneer de The Complete Album Collection op cd koopt... Bovendien ontbreken in de iTunes Store de dubbel-cd Side Tracks en het boekwerk bij The Complete Album collection. Het zal aan mij liggen, maar ik snap deze keuze van de iTunes Store niet.
Lust for life: In 'Dylan kort #1067' vroeg ik om scans van het artikel over Pat Garrett and Billy the Kid uit de Lust for life van maart 2013. Inmiddels heb ik een scan ontvangen [dank Gertjan!] en wat blijkt: het artikel stond niet in de aflevering van maart, maar van mei 2013.
Q Magazine: In de nieuwe Q (december) staat iets over Bob Dylan, een special, aldus de cover (zie hieronder). Ik heb het tijdschrift nog niet gezien dus wat er in staat, weet ik nog niet.
Boek: Het boek Theo Bee van Lev Bont: 'Daar zat ik dan, hulpeloos, verslagen, en Dylans laatste zin klonk uit de speakers: but she breaks just like a little girl...' [met dank aan Alja!]


Dylan kort #1067

Setlist 4 november: Things have changed / She belongs to me / Beyond here lies nothin' / What good am I? / Waiting for you / Duquesne whistle / Pay in blood / Tangled up in blue / Love sick / [intermission] / High water (for Charley Patton) / Simple twist of fate / A Hard rain's a-gonna fall / Forgetful heart / Spirit on the water / Scarlet town / Soon after midnight / Long and wasted years / [encores] / All along the watchtower / Blowin' in the wind
One more night van Andrew Muir is nu ook als e-book (kindle) te krijgen. Voor mijn recensie van dit boek, zie hier.
Humo: 'Bob Dylan: het masker afgerukt', zie hier. [met dank aan Dirk voor de tip]
BN de Stem van 1 november bevat een paginagroot interview met Theo Bogart over Bob Dylan illustrated. [met dank aan Sjon voor de pdf] Voor mijn recensie van dit boek, zie hier.
Lust for life: In het maart-nummer van Lust for life heeft een artikel gestaan over Pat Garrett & Billy the Kid. [met dank aan Arie voor de tip] Dit tijdschrift heb ik toen niet gekocht / gezien. Is er iemand die dit tijdschrift heeft en een scan van bewust artikel naar mij zou willen sturen? Bij voorbaat dank!

The Complete album collection vol. 1

Afgelopen vrijdag bracht de pakketbezorger The Complete album collection vol. 1, een rode box met maar liefst 47 cd's. Nee, ik heb nog lang niet al die cd's gedraaid (en had ik dat wel gedaan, dan zou het bijna onmogelijk zijn om ze ook alle 47 hier te bespreken).
Al Dylans reguliere albums (dus geen afleveringen van The Bootleg Series), van Bob Dylan (1962) tot en met Tempest (2012) zitten in deze box. Alle cd's zitten in kartonnen hoesjes, replica's van elpeehoezen. Verder bevat deze box de dubbel-cd Side tracks met daarop non-albumtracks die eerder op Biograph, de drie delen Greatest hits en / of op single verschenen. Een dik boekwerk waarin onder andere alle hoesteksten van de albums in deze box zijn afgedrukt maakt The Complete album collection vol. 1 compleet.
Het is een mooie box. Maar voor wie is deze box bedoeld? Ik heb deze box gekocht als verzamelaar van Bob Dylans muziek. Voor ik deze box kocht was ik reeds in het bezit van al deze albums op cd. De foto's in het dikke boekwerk bij deze box heb ik - op een enkeling na - allemaal al eerder gezien. Side tracks bevat voor mij geen verrassingen. Toch ben ik blij met deze box.
Allereerst zijn er natuurlijk de albums die geremasterd zijn voor deze box (waarover op een ander moment meer). Maar vooral is het een schitterend overzicht van Dylans gangbare oeuvre.
Ondanks het feit dat ik erg blij ben met deze box ziet de verzamelaar in mij zo veel onzorgvuldigheden en knullige fouten dat ik niet alleen kan jubelen. Zo storen de vele onzorgvuldigheden in de replica's van de hoezen mij enorm. Wat doet het album Highway 61 revisited uit 1965 in een replica van de hoes uit de jaren zeventig? Het is slechts één voorbeeld.

Is The Complete album collection vol. 1 wel een uitgave voor de verzamelaar? Misschien is deze box wel in de markt gezet om de beginnende Dylan-liefhebber de kans te bieden om in één keer geheel Dylans reguliere oeuvre voor een zeer schappelijke prijs aan te kunnen schaffen. Misschien had ik - de verzamelaar - deze box helemaal niet moeten aanschaffen (of had ik - als ik 'm dan al aanschaf - niet zoveel mogen verwachten).
Die gedachte is niet eens zo slecht. Stel je voor dat je net Dylans muziek hebt ontdekt. Stel je voor dat je twee, drie albums van Dylan bezit en een honger naar meer Dylan voelt. In dat geval kun je er voor kiezen om één voor één al Dylans albums aan te schaffen. Veel goedkoper en eenvoudiger is het om deze box te kopen. Moet je je eens voorstellen wat een ontdekkingsreis het is om - met deze box in handen - Dylans muziek te ontdekken.
Gewoon bij cd 1 - Bob Dylan - beginnen om via The Times they are a-changin', Blonde on blonde, John Wesley Harding, New morning, Blood on the tracks, Hard rain, Slow train coming, Shot of love, Knocked out loaded, Oh mercy, Good as I been to you, Time out of mind, "Love and theft" en al die andere albums in deze box uit te komen bij Tempest.

Zit is het genot van die ontdekkingstocht niet ook de ingang tot deze box voor de verzamelaar?
Misschien is deze box voor de verzamelaar die alles al gehoord heeft wel de uitgelezen kans om al die albums te herontdekken. Gewoon beginnen bij de eerste cd, luisteren alsof je het nog nooit eerder gehoord hebt, om bij Tempest uit te komen (en weer opnieuw te beginnen).
The Complete album collection vol. 1 is de uitgelezen kans om met nieuwe oren niet alleen te luisteren naar de titels die al jaren in de hersenpan zijn opgeborgen in het laatje 'het beste', maar ook die titels die in het laatje 'minder sterk' of zelf 'matig' zitten.
De uitgave van The Complete album collection vol. 1 is een (nieuw) begin van het luisteren naar een tot de verbeelding sprekend oeuvre, zowel voor de luisteraar die net Dylans muziek heeft ontdekt, als voor de doorgewinterde Dylan-liefhebber. Zolang je je oren maar open durft te zetten.


Setlist 3 november

Things have changed / She belongs to me / Beyond here lies nothin' / What good am I? / Duquesne whistle / Waiting for you / Pay in blood / Tangled up in blue / Love sick / [intermission] / High water (for Charley Patton) / Simple twist of fate / Visions of Johanna / Forgetful heart / Spirit on the water / Scarlet town / Soon after midnight / Long and wasted years / [encores] / All along the watchtower / Blowin' in the wind

Setlist 2 november, Milaan

Gisteravond in Milaan speelde Bob Dylan een iets andere setlist dan tijdens de afgelopen concerten. Hij speelde 'Desolation row' in plaats van 'Early Roman kings'.

De setlist: Things have changed / She belongs to me / Beyond here lies nothin' / What good am I? / Pay in blood / Waiting for you / Duquesne whistle / Tangled up in blue / Love sick / [intermission] / High water (for Charley Patton) / Simple twist of fate / Desolation row / Forgetful heart / Spirit on the water / Scarlet town / Soon after midnight / Long and wasted years / [encores] / All along the watchtower / Blowin' in the wind

Dylan kort #1066 - aanvullingen

'Schemerlicht: Dylan in de Music Hall' door Rogier, zie hier.
Ingezonden brief (AD van 2 november), zie rechts. [met dank aan Ferdinand]

'Wat is er?'
'Niks.'
'Jawel, d'r is wel wat. Dat zie ik toch.'
'...'
'Zeg 't nou maar.'
'Ik wil niet zeiken, maar...'
'Maar...?'
'Nou. Die box met al die cd's van Bob Dylan. The Complete Album collection vol. 1...'
'Ja?'
'Die valt een beetje tegen.'
'En je was er zo blij mee.'
'Dat ben ik ook, maar ik had er meer van verwacht.'
'Hoe bedoel je?'
'Nou, in die box zitten bijvoorbeeld veertien albums die geremasterd zijn.'
'Ja?'
'Twee van de veertien heb ik inmiddels gehoord. Die vallen tegen.'
'Zijn ze niet goed dan?'
'Jawel, maar ik had er meer van verwacht.'
'Hoezo?'
'Nou, ik vraag me af of ze wel echt geremasterd zijn.'
'O.'
'Ja.'
'Ga je die box nu terugbrengen?'
'Nee, dat niet. Ik ben er echt wel blij mee hoor...'
'Maar...'
'Nou ja, het valt een beetje tegen hè.'
'En nu?'
'Nu ga ik eerst mijn verwachtingen maar wat bijstellen.'

Dylan kort #1066 (Dylan in HMH)

Concert-recensies. Wat opvalt aan een aantal recensies is in de eerste plaats de positieve toon en in de tweede plaats de gematigde verwachtingen voor het concert met dank aan de media.
Heaven: 'Bob Dylan: "It's now or never, more than ever" door Harry Siers, zie hier.
Muziek.nl Magazine: 'Concertverslag: Bob Dylan' door Peter Knieriem, zie hier.
Bloei: 'Bob Dylan in de Heineken Music Hall' door Grieke Gosselink, zie hier.
On top of music: 'Bob Dylan - Heineken Music Hall - 30-10-2013' door Peter van Cappelle, zie hier.

De Telegraaf van vandaag heeft iets over oude rockers / Dylans optredens in Amsterdam, zie hier.
Zeg nu zelf: 'Durfal' door Silvester van der Pol, zie hier. (Dat is balen, Silvester!)
Trouw (1 november): 'Bob Dylan staat vol in het nu' door Frank Straver. Zie hieronder (in de hoop dat het leesbaar is wanneer je er op klikt)


Help

Ik heb begrepen dat er op de 30ste of de 31ste in het journaal aandacht is geschonken aan Dylans concerten. Wie heeft dit gezien en kan mij hier meer over vertellen?
Bij voorbaat dank!

Dylan kort #1065 - aanvullingen

RTV Drenthe had gisteren een item over Dylans optreden in de HMH op de radio en belde daarvoor Ed, luister hier (vanaf 9 minuut 30).
L.A.R.S.: 'De beste Bob', over het concert van 31 oktober, zie hier.
Tapeweek: 'Bob Dylan in Heineken Music Hall (31/10/2013)', zie hier.
'Motherless children': Weet je nog die commercial voor de Jeep Cherokee waarin Dylans versie van 'Motherless children' te horen is? (Zie hier) 'Motherless children' is op single uitgebracht en te koop in de iTunes Store [met dank aan Evert voor de tip]


The Complete album collection: Tot mijn grote verbazing stond vanmiddag de pakketbezorger op de stoep met The Complete Album collection vol. 1. Eerste indruk is positief (al heb ik als echte zeiksnor wel wat puntjes). Je zult begrijpen dat ik die 47 cd's niet in 1 dag draai. Waarschijnlijk zal er dan ook een serie korte recensies n.a.v. deze boxset hier verschijnen.
Trouw: De recensie in Trouw van vandaag inmiddels gelezen. Zeer de moeite waard. (Scan volgt nog)

Dylan kort #1065

Mijn postbak in stroomt de laatste paar dagen over met mailtjes. Daar ben ik zeer blij mee. Tips, scans van recensies, enzovoort. Laat maar komen! Het is echter zeer goed mogelijk dat ik een aantal mailtjes - door de grote hoeveelheid - over het hoofd zie en / of vergeet te beantwoorden. Ik probeer altijd alle ontvangen mailtjes te beantwoorden, maar ik merk dat dat momenteel niet lukt. Mijn excuses wanneer ik uitgerekend jouw mailtje ben vergeten te beantwoorden.
Amsterdam, 31 oktober: Ik was zelf helaas bij dit concert niet aanwezig. Ik heb begrepen dat Dylan in de eerste helft van het concert minder goed bij stem was dan tijdens het concert van 30 oktober, maar dat de tweede helft van het concert minstens net zo goed was als de tweede helft van het concert van 30 oktober. [met dank aan Arie]
Entertainmentnieuw.nl: 'Dylan krijgt uitverkocht HMH stil', zie hier.
Metro bevat vandaag een aantal regels over Dylans optreden van 30 oktober. Het gaat vooral over oude mannen in het publiek die kritiekloos luisteren naar een schorre kraai. Ik denk nu vooral aan die ene regel uit 'Brownville girl': 'if there’s an original thought out there, I could use it right now'. [met dank aan Frits voor de foto]
Trouw van vandaag bevat een positieve recensie (ik heb 'm nog net gezien, kan er dus nog niks over zeggen). [met dank aan Frans voor de tip] De Volkskrant van vandaag heeft geen recensie.
Mocht je zelf een recensie willen schrijven van een of beide concerten van Bob Dylan in Amsterdam, dan is die recensie meer dan welkom.
Inside Llewyn Davis OST recensie, zie hier. [met dank aan Bert voor de tip]
Fender veiling: De gitaar die Dylan tijdens het Newport Folk Festival in 1965 bespeelde, zal geveild worden, zie hier.