Het is zondagmiddag. Na een uurtje lopen om de gewrichten soepel te houden, leg ik Planet waves op de draaitafel. Niet dat ik daar spijt van heb, Planet waves is een uitstekende plaat, maar terwijl de naald door de groef draait, realiseer ik me dat deze middag, dit moment een uitstekende mogelijkheid biedt om een goed voornemen te verwezenlijken. Ik had niet Planet waves op moeten zetten.
Gisteren plaatste ik hier de bijdrage van Cas. In die bijdrage schrijft hij onder andere over Pat Garrett & Billy the Kid. In een reactie bij dat bericht gaat Hans verder in op deze soundtrack voor de gelijknamige film van Sam Peckinpah.
Ik heb in mijn tienerjaren veel westerns samen met mijn vader gezien, maar ik kan me niet herinneren dat Pat Garrett & Billy the Kid daar ooit bij zat.
Natuurlijk heb ik die film inmiddels wel gezien, maar alleen.
Mijn goede voornemen gold niet zozeer die film, maar de soundtrack van die film.
Ik draai het album Pat Garrett & Billy the Kid veel te weinig. Ik vergeet vaak dat dat album er ook nog is.
Deze middag, met de kou, de geur van de buitenlucht nog in de kleding, biedt het ideale moment om Pat Garrett & Billy the Kid weer eens te draaien.
Het is een plaat om de botten aan te warmen, om je door te laten overspoelen. Het rammelt, het schudt - luister bijvoorbeeld naar 'Billy 7' - en bovenal: het klopt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten