Nu is er Trouble No More, het dertiende deel van Bob Dylans Bootleg Series, om de schoonheid van de muziek èn de teksten van Bob Dylan uit de jaren 1979, 1980 en 1981 nogmaals onder de aandacht van iedere muziekliefhebber te brengen die zijn muziekkeuzes niet laat bepalen door de reputatie van de muziek of het oordeel van anderen, maar bepaalt wat goed is door zijn eigen oren te gebruiken. De muziek die Bob Dylan in deze jaren maakte is goed en verdient de aandacht die het met de uitgave van Trouble No More krijgt.
Trouble No More – The Bootleg Series vol. 13 / 1979 – 1981 is de glorieuze rehabilitatie van Bob Dylans zogenaamde religieuze periode.
Trouble No More verscheen op 3 november in drie verschillende edities: een luxe editie, een 2 cd-versie en een vinyl-editie. De 2 cd-versie en de vinyl-editie bevatten de muziek die op de eerste twee cd’s van de luxe editie staat.
De luxe editie bestaat uit 8 cd’s, een dvd met de film Trouble No More; A Musical Film met niet eerder vertoonde concertbeelden uit 1980 en twee boeken vol foto’s en informatie, alles opgeborgen in een luxe cassette.
De omvang en rijkdom van de luxe editie van Trouble No More is dusdanig dat ik mijn recensie in meerdere delen zal schrijven en publiceren. Vandaag deel 5: Trouble No More – A Musical Film.
Een paar weken geleden las ik ergens op het internet een klacht over de lengte van al die muziekdocumentaires die steeds maar weer met een boel bombarie de wereld in geslingerd worden. Die documentaires worden steeds maar langer zonder dat dit nou echt iets toevoegt aan de kwaliteit van de film. Een uurtje is precies goed, langer hoeft niet, aldus de klager.
De door Jennifer Lebeau geregisseerde film Trouble No More – A Musical Film duurt net geen uur. Precies goed dus.
Trouble No More – A Musical Film ging in première tijdens het New York Film Festival. (28 september – 15 oktober 2017).
De film werd aan de vooravond van het verschijnen van de boxset Trouble No More op verschillende plekken op de wereld aan publiek getoond, waaronder in Amsterdam en is te vinden op de dvd in boxset Trouble No More – The Bootleg Series vol. 13 / 1979 – 1981.
Volgens de beschrijving van de film op de website van het New York Film Festival bevat de film beelden van Bob Dylans concerten in Toronto en Buffalo (1980) afgewisseld met door Luc Sante geschreven preken welke door Michael Shannon worden gebracht.
Met dit in het achterhoofd bekeek ik Trouble No More – A Musical Film en schrok. De film begint niet met concertbeelden of een prekende Michael Shannon, maar met beelden die de kijker mee een trap opnemen. Aan het eind van die trap staan Bob Dylan, Fred Tackett, Tim Drummond en enkele achtergrondzangeressen in een oefenruimte “Jesus Met The Woman At The Well” te spelen. Het is slechts een fragment, maar wat voor fragment! Eentje om van te watertanden.
Bob Dylan speelt op deze opname basgitaar terwijl basgitarist Tim Drummond gitaar speelt. Waarom? Geen idee, maar het werkt en dat is alles wat telt.
Na enkele foto’s, een radiospot[1] en beelden van klagende en jubelende concertbezoekers, krijgen we de film zoals beschreven op de website van het New York Film Festival: concertbeelden van Bob Dylan afgewisseld met beelden van een prekende Michael Shannon.
Bij het bekijken van de film begon ‘dominee’ Michael Shannon mij al snel de stort uit te hangen, niet eens zozeer om wat hij zegt, maar de manier waarop hij dit doet. Ik geloof hem voor geen seconde. Ik zie geen predikant, maar een acteur die zijn best doet om in de huid van een predikant te kruipen en daar niet in slaagt. Daarnaast vind ik de beelden van ‘de dominee’ en de concertbeelden niet goed op elkaar aansluiten. Als kijker moet je constant schakelen tussen die twee. Beter was het geweest wanneer regisseur Jennifer Lebeau de film helemaal rond concertbeelden had opgebouwd en de predikant achterwege had gelaten.
De concertbeelden zijn natuurlijk naar de maatstaf van 2017 van niet al te beste kwaliteit, maar dat kan ook niet anders. De beelden werden 37 jaar geleden gemaakt. Een heel enkele keer lopen beeld en geluid niet helemaal gelijk. Wie dit accepteert krijgt een mooie concertfilm te zien.
Er komen beelden voorbij van onder andere “Solid Rock”, “Pressing On”, “Slow Train” en “Ain’t Gonna Go To Hell For Anybody”. Gedurende de film krijgen we veel close ups van Bob Dylan te zien.
Verrassend is het om Bob Dylan met een microfoon in de hand “Solid Rock” te zien en horen zingen. Hoogtepunt van de concertbeelden is voor mij “When He Returns”.
Wat de concertbeelden vooral ook laten zien is wat een goede band Bob Dylan tijdens deze concerten had. Met name gitarist Fred Tackett en bassist Tim Drummond krijgen met deze film (en de cd’s van Trouble No More) het podium dat ze verdienen en daarmee de erkenning voor hun vakmanschap.
Na het rollen van de credits volgt een tweede verrassing: Clydie King en Bob Dylan zittend achter een piano terwijl ze “Abraham, Martin And John” zingen. Dit is werkelijk schitterend en voor mij, samen met “Jesus Met The Woman At The Well”, het hoogtepunt van Trouble No More – A Musical Film.
De dvd bij Trouble No More – The Bootleg Series vol. 13 / 1979 – 1981 biedt drie afspeelmogelijkheden voor deze film: de hele film, alleen de preken van Michael Shannon of alleen de concertbeelden.
Daarnaast heeft de dvd maar liefst 28 minuten aan extra’s, te weten drie complete versies van songs waarvan fragmenten in de film te zien zijn, plus opnamen van “Shot Of Love”, “Cover Down, Break Through” en een alternatieve versie van “Jesus Met The Woman At The Well”.
Trouble No More – A Musical Film is een goede film, een film die de Dylan-liefhebber beeld bij de muziek op Trouble No More geeft.
[1] Dàt is dus de reden dat die reclamespot op en van de cd's van Trouble No More te horen is.
~ * ~ * ~ * ~ * ~
deel 1, hier
deel 2, hier
deel 3, hier
deel 4, hier
intermezzo #1, hier
2 opmerkingen:
Hoi Tom,
Inderdaad de geweldige verrassingen van de DVD zitten aan het begin en in en na de aftiteling. De rest vond ik minder verrassend. De Toronto-beelden (20 en 19 april 1980) zijn al jaren op (grijze merk Watchdog) DVD verkrijgbaar (The Gospel Years 1979-1980) en de huidige geluids- en beeldkwaliteit is niet veel beter dan dit complete concert inclusief een paar preken van Dylan op de 2,5 uur durende bootleg-DVD. Ik heb mijn exemplaar uit 2003 er nog even bijgepakt en zag/herinnerde opeens de Saturday Night Live opnamen (3 nummers live gespeeld in 1979). Die staan op de bootleg en hadden van mij, al was het alleen maar vanwege de duidelijke verstaanbaarheid en de gedrevenheid van Bob Dylan, ook wel op Trouble no More gemogen. En vooruit: dan de 1980 Grammy uitvoering met galastrikjes van Gotta Serve Homebody ook maar...Om het beeld compleet te maken.
Dank voor je reactie Herberg. Dat de bootleg grofweg dezelfde kwaliteit heeft als de officiële release van deze beelden zegt vooral iets over de kwaliteit van de bootleg.
Wat mij betreft hadden er wel wat preken op Trouble No More gemogen, vooral omdat die preken een belangrijk onderdeel van Dylans concerten waren.
Ik weet niet of Sony zomaar beelden van Saturday Night Live en de Grammy's mag gebruiken, geen idee hoe dat zit met de rechten op die beelden. Als Sony die beelden had mogen gebruiken, zouden ze zeker een mooie aanvulling zijn op wat nu al op die dvd staat.
Een reactie posten